7/10/2011

Ιδιωτικοποίηση: Σωτηρία ή χίμαιρα?



Η Ελλάδα αντιπροσωπεύοντας μόλις το 2,5% της Ευρωπαϊκής οικονομίας απειλεί με το γιγάντιο χρέος της να την συμπαρασύρει στον γκρεμό. Οι υπεύθυνοι χάραξης της πολιτικής κατέφυγαν στην ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας της χώρας βλέποντάς την ως σανίδα σωτηρίας. Είναι όμως έτσι?

Σύμφωνα με την πρόσφατη (23/6/2010) αναφορά του Διευθυντή του Κέντρου Μελετών Ευρωπαϊκής Πολιτικής (CEPS) κ. Daniel Gross, η ιδιωτικοποίηση όχι μόνον δεν πρόκειται να επιλύσει κανένα πρόβλημα αλλά θα επιφέρει αύξηση του μακροπρόθεσμου ρίσκου (premium) για τους ιδιώτες πιστωτές της χώρας και θα δυσχεράνει στο μέλλον σημαντικά την προσφυγή της Ελλάδας στις αγορές.

Η Ελληνική κυβέρνηση υποσχέθηκε την συγκέντρωση 50 δις ευρώ μέσω των επερχόμενων ιδιωτικοποιήσεων, ως προϋπόθεση για να εκταμιεύσει την επόμενη δόση του δανείου από την ΕΚΤ. Ενώ λοιπόν πρόκειται να πουληθεί δημόσια περιουσία – με ένα χαμηλό αντίτιμο το οποίο θα καθρεφτίζει τουλάχιστον την συρρικνωμένη (στο 50%) αξία των Ελληνικών ομολόγων – η ιδιωτικοποιήσεις αφαιρώντας αυτά τα εχέγγυα από την αναξιόχρεη χώρα μας πρόκειται να αυξήσουν σίγουρα το ρίσκο για όσους κατέχουν μακροπρόθεσμα Ελληνικά ομόλογα αυξάνοντας τις πιέσεις προς την κατεύθυνση της χρεοκοπίας. Η αξία αυτών των ομολόγων στο ψηλό της σημείο περιορίζεται από την ονομαστική τους αξία ενώ στο χαμηλότερο απαξιώνεται από την ιδιωτικοποίηση των περιουσιακών στοιχείων που αποτελούν ένα σοβαρό είδος εγγύησης. Η Ελλάδα με αυτόν τον τρόπο εξυπηρετεί ομάδες προνομιακών πιστωτών που συμμετέχουν στο management της χώρας, θέτοντας σε μεγαλύτερο ρίσκο τους υπόλοιπους.

Επιπλέον η υποτιθέμενη αύξηση της ανάπτυξης μέσω αυτών των ιδιωτικοποιήσεων είναι αμφίβολη, ενώ σε περίπτωση χρεοκοπίας η Ελλάδα θα διεκδικήσει πίσω μέρος των εσόδων από αυτά τα περιουσιακά στοιχεία θεσπίζοντας πλαφόν στις υπηρεσίες όπως για παράδειγμα στα λιμάνια, στα αεροδρόμια, κλπ. Το γεγονός αυτό κατά τον κ. Gross καταδεικνύει ότι θα ήταν πολύ πιο λογικό αν αυτές οι ιδιωτικοποιήσεις πραγματοποιούνταν μετά από ένα τελικό κλείδωμα του χρέους (αναδιαπραγμάτευση του με τις αγορές). Η πώληση των δημοσίων υπηρεσιών και άλλων φυσικών μονοπωλίων πρόκειται να αυξήσει τα κέρδη των εταιριών αλλά όχι και την ανάπτυξη, ενώ η αποπληρωμή ενός ονομαστικού ποσού προς εξυπηρέτηση του βραχυπρόθεσμου χρέους έρχεται σε ευθεία αντίθεση και αλληλοαναιρείται από την επίπτωση που έχει στα (μειωμένα) μελλοντικά έσοδα του κράτους από τα πωληθέντα περιουσιακά του στοιχεία.

Η αναφορά τελειώνει διαπιστώνοντας πως «στο μέλλον οι ιδιωτικοποιήσεις των πλέον ρευστών περιουσιακών στοιχείων, τα οποία σε φυσιολογικές συνθήκες αποδίδουν τα πλέον σταθερά έσοδα στο κράτος στις οποίες προβαίνει τώρα η Ελληνική κυβέρνηση, θα αυξήσουν μελλοντικά το ρίσκο του βραχυπρόθεσμου δανείου μειώνοντας σημαντικά την πιθανότητα επιστροφής της χώρας στις αγορές».


No comments:

Post a Comment